Een man vindt dat hij geen belasting over zijn spaargeld hoeft te betalen, omdat hij al belasting heeft betaald over zijn (gespaarde) arbeidsinkomsten. Ook is de man van oordeel dat zijn vermogen als oudedagsvoorziening onbelast moet blijven net als pensioenkapitaal.
In 2015 heeft de man € 985.282 op spaar- en betaalrekeningen staan. Na aftrek van de vrijstelling van € 42.660, heeft de man als zijn aandeel in het belastbaar inkomen in box 3 € 19.708 aangegeven. Hij vindt dat hij geen belasting over een deel van dit inkomen hoeft te betalen en gaat in beroep bij Rechtbank Den Haag. De man geeft aan dat het gespaarde geld dient voor zijn pensioen. Bovendien heeft hij hierover al belasting betaald toen hij dit geld als loon heeft gekregen. Er is sprake van dubbele belastingheffing. De rechtbank is het niet met deze stelling eens. Het forfaitaire voordeel in box 3 en de arbeidsinkomsten waaruit het vermogen in box 3 is ontstaan, zijn twee verschillende inkomensbronnen. Arbeidsinkomsten behoren tot het belastbaar inkomen uit werk en woning. Als iemand ervoor kiest deze inkomsten niet te consumeren, dan kunnen deze vermogensbestanddelen opbrengsten generen. Die opbrengsten kunnen en mogen dan afzonderlijk in de heffing worden betrokken volgens de rechtbank. Er is geen dubbele heffing. Ook met zijn tweede stelling heeft de man geen succes. Een fiscaal toelaatbare pensioenregeling moet aan allerlei strikte voorwaarden voldoen. Denk daarbij aan een direct verband tussen het te bereiken pensioen, arbeidsduur en het arbeidsinkomen. Bij een zuivere pensioenregeling vindt belastingheffing pas plaats bij het ontvangen van de uitkeringen. Het opgebouwde pensioenkapitaal behoort dan niet tot box 3. Er gelden wel allerlei restricties, waaronder een afkoopverbod. Bij spaargeld als oudedagsvoorziening zijn er geen restricties. De man kan vrijelijk over zijn spaargeld beschikken. Een pensioenregeling en een oudedagsvoorziening in de vorm van een spaartegoed zijn geen gelijke gevallen.
Bron: Rb. Den Haag 26-3-2020