Onnodig gebruik van het concurrentiebeding beperkt werknemers in hun arbeidskeuze en verstoort het functioneren van de arbeidsmarkt.
Het wetsvoorstel Hervorming van het concurrentiebeding moet ervoor zorgen dat een concurrentiebeding alleen nog wordt opgenomen in contracten, als dit echt nodig is om het bedrijfsdebiet te beschermen.
Het voorstel introduceert onder meer een beperking van de duur (een jaar) en het geografisch bereik van het concurrentiebeding en een motiveringsplicht. Ook moeten werkgevers de werknemer een vergoeding betalen bij een beroep op het concurrentiebeding. De vergoeding bedraagt 50% van het laatstverdiende maandloon, voor elke maand dat het concurrentiebeding wordt ingeroepen.
Naar aanleiding van de motie van de leden Van Oostenbruggen en Patijn heeft demissionair minister Van Gennip (SZW) nu ook onderzocht of het mogelijk is om wettelijk vast te leggen dat een concurrentiebeding nietig (ongeldig) is beneden een bepaald salaris. Het gaat dan om salarissen lager of gelijk aan anderhalf keer modaal salaris, oftewel € 66.000 per jaar bij een voltijd dienstverband.
In de motie wordt expliciet verwezen naar Belgische wetgeving voor non-concurrentiebedingen. Maar het is lastig om dit Belgische stelsel te vergelijken met de Nederlandse wetgeving, schrijft de minister.
In België geldt bijvoorbeeld niet één salarisgrens, zoals voorgesteld met de motie, maar gelden verschillende uitzonderingen op de algemene regels voor bepaalde branches. Ook vallen een afwervingsbeding en een anti-ronselbeding van werknemers in beginsel niet onder de reikwijdte van het niet-concurrentiebeding. Of een anti-ronselbeding van klanten onder de reikwijdte valt, is punt van discussie. In Nederland valt dit er in beginsel allemaal wel onder.
Een ander belangrijk verschil tussen België en Nederland is dat in België voor de wettelijke regeling van het concurrentiebeding de vrije arbeidskeuze veel meer centraal staat dan in Nederland.
In het wetsvoorstel staat bescherming van het bedrijfsdebiet centraal. Een salarisgrens staat volgens de minister haaks op het beschermen van een bedrijfsdebiet. Het hangt immers niet van het salaris af of bescherming van het bedrijfsdebiet nodig is. Invoering van een salarisgrens kan ertoe leiden dat werkgevers functies met bedrijfsgevoelige informatie anders of hoger moeten gaan inschalen. Voor sommige werkgevers wordt het dan financieel onhaalbaar om het bedrijfsdebiet te beschermen.
Wordt een salarisgrens opgenomen in het voorstel, dan moet worden nagedacht over een onderbouwing, schrijft de minister. Er moet een rechtvaardiging worden geformuleerd om een salarisgrens te hanteren. Ook moet worden uitgelegd waarom de grens op anderhalf keer modaal zou worden gesteld. Die grens lijkt namelijk willekeurig gekozen en komt in Nederlandse wetgeving niet voor.
Ook moeten keuzes gemaakt worden over het praktisch toepassen van de salarisgrens, bijvoorbeeld of het gaat om het salaris bij aanvang of het einde van het dienstverband. In het geval een werknemer minder gaat verdienen, zoals bij demotie, zal moeten worden bepaald of het beding vervalt.
De minister denkt dat toepassing van de salarisgrens in de praktijk zal gaan leiden tot rechtszaken en discussie tussen werkgever en werknemer. Daarnaast geldt dat nu al in Nederland bij cao nadere regels gesteld worden over het concurrentiebeding. Het ligt dan eerder voor de hand keuzes hieromtrent aan cao-partijen te laten, zegt Van Gennip.
De minister laat het aan een volgend kabinet over om te bepalen hoe de voor- en nadelen rondom het opnemen van een salarisgrens in het wetsvoorstel worden gewogen.
Bron: Brightmine.com