Actueel
Fiscaal
Gepubliceerd op 29 januari 2020

Nieuwe bestuurder, maar verjaringstermijn loopt door

Een rechtspersoon die ervoor kiest om maar één bevoegd bestuurder te hebben, wordt geacht te weten wat haar bestuurder weet. Zelfs als deze bestuurder kwaadwillend is. Daarom gaat de verjaringstermijn voor rechtsvorderingen niet pas in bij het aantreden van een nieuwe, goedwillende bestuurder.

Een bestuurder van een stichting sluit samen met zijn echtgenote op 29 april 2013 een vaststellingsovereenkomst (VSO) met de inspecteur. In de VSO belooft hij de Belastingdienst een bedrag van € 50.000 te betalen. De fiscus ontvangt dit bedrag nog dezelfde dag. Het geldbedrag is afkomstig van een rekening van de stichting. Op 18 oktober 2017 vindt bij de stichting een wisseling van bestuurder plaats. Onder dit nieuwe bestuur vordert de stichting op 14 januari 2019 het bedrag van € 50.000 terug van de ontvanger. De stichting meent namelijk dat deze betaling onverschuldigd heeft plaatsgevonden. Tussen de stichting en de Belastingdienst bestond immers geen rechtsverhouding. De stichting neemt als subsidiaire standpunt in dat de ontvanger zich met de betaling ongerechtvaardigd heeft verrijkt. Meer subsidiair vordert de stichting de vernietiging van de betaling. De ontvanger van de belastingen meent echter dat alle eventuele rechtsvorderingen van de stichting zijn verjaard. Als een onverschuldigde betaling of een ongerechtvaardigde verrijking de grond is van de rechtsvordering, geldt namelijk een verjaringstermijn van vijf jaar. Een rechtsvordering op grond van een te vernietigen betaling verjaart zelfs al na drie jaar. De fiscus gaat er daarbij van uit dat de verjaringstermijn is ingegaan op 30 april 2013. Maar de stichting werpt tegen dat de verjaringstermijnen pas is ingegaan op 18 oktober 2017. Op die datum is immers de nieuwe bestuurder aangetreden. De rechtbank oordeelt dat de verjaringstermijn is gestart op 30 april 2013. De dag daarvoor was de toenmalige bestuurder van de stichting op de hoogte van de betaling. Deze bewustheid moet men toerekenen aan de stichting. Dat de oud-bestuurder kwaadwillend was en zijn eigen belangen diende, komt voor rekening en risico van de stichting. Het was immers haar eigen keuze om maar één zelfstandig bevoegde bestuurder te hebben. De rechtbank constateert dat alle eventuele rechtsvorderingen van de stichting zijn verjaard. Daarom wijst de rechter deze vorderingen af.

Bron: Rb. Rotterdam 22-01-2020 (gepubl. 28-01-2020

Raad van State: nieuwe box 3-stelsel te complex

Gepubliceerd op
4 december 2024
Fiscaal

Btw-verhoging in de veehouderij: wat verandert er vanaf 2025?

Gepubliceerd op
4 december 2024
Actueel
Fiscaal

Van kalverhouderij naar akkerbouw: een praktische oplossing die telt

Gepubliceerd op
4 december 2024
Actueel
Fiscaal