Een veehouder fokte onder meer Brandrode runderen. Deze runderen zorgden eveneens voor het onderhoud van het landschap in nabijgelegen (natuur)gebieden. Eind 2020 vroeg RVO bij de veehouder informatie op om te kunnen vaststellen of hij zich in 2019 had gehouden aan de mestregelgeving. Naar aanleiding van de verkregen informatie legde RVO een mestboete op vanwege een overschrijding van de gebruiksnormen. De veehouder stelde hiertegen beroep in bij de rechtbank.
De veehouder stelde dat met de door RVO toegepaste forfaitaire excretienormen sprake is van een overschatting van de werkelijke kilogrammen stikstof en kilogrammen fosfaat van de op zijn bedrijf geproduceerde mest. Met de al in bezwaar overgelegde berekeningen was uiteengezet dat de energie- en eiwitbehoefte van Brandrode runderen lager is dan die van vlees- of melk-typische rundveerassen. Ook bevat hun rantsoen minder energie, stikstof en fosfor vanwege hun natuurbegrazing. Hiermee kon een aanzienlijk deel, zo niet de gehele door RVO gestelde overschrijding van de gebruiksnorm dierlijke meststoffen en fosfaatgebruiksnorm, worden verklaard. De veehouder kreeg geen gelijk van de rechter. Hij had bijvoorbeeld de op zijn bedrijf aanwezige mest (periodiek) kunnen bemonsteren om zo zijn stelling te onderbouwen dat sprake was van een overschatting van de werkelijke excretie. Dat gold ook voor het rantsoen van de runderen. Verder had de veehouder zijn runderen ook kunnen laten wegen om te onderbouwen dat hun lichaamsgewicht minder zou zijn dan gemiddeld, zoals hij stelde. Hij had slechts een theoretische berekening overlegd, maar nagelaten bedrijfsspecifiek verifieerbaar bewijs te overleggen. Dat betekende dat de rechtbank de berekening van RVO volgde en de mestboete grotendeels handhaafde. De boete werd alleen met 10% gematigd vanwege de geruime tijd die was verstreken tussen het moment dat RVO aankondigde een boete te willen opleggen en het moment van de uitspraak van de rechtbank.