Het ministerie voert de bufferstroken langs waterlopen en de uitsluiting van derogatie op percelen in grondwaterbeschermingsgebieden onterecht in. Dat vindt Stichting Stikstofclaim.
De organisatie heeft landbouwminister Piet Adema gevraagd de regelgeving op te schorten of compensatie in te stellen voor de financiële gevolgen voor de maatregelen. Wanneer het ministerie hier binnen twee weken, dat is half november, geen gehoor aan geeft, stapt Stikstofclaim naar de rechter.
Volgens Stikstofclaim interpreteert het ministerie de derogatiebeschikking, het 7e actieprogramma nitraatrichtlijn en het addendum strenger dan Brussel voorschrijft. Bovendien voldoet de werkwijze van de overheid volgens de stichting niet aan het Europees verdrag van de rechten van de mens. “Er is bij het addendum en bij de derogatiebeschikking geen mogelijkheid geweest voor inspraak. Dat hoort wel in een democratie”, zegt John Spithoven van de Stichting Stikstofclaim. Bovendien zijn de maatregelen nog niet wettelijk vastgesteld, waardoor er nog geen rechtsbescherming tegen mogelijk is.
Stikstofclaim vindt dat de minister met deze handelswijze onvoldoende rekening houdt met de significante financiële nadelen voor de agrarische sector, de sector geen mogelijkheid biedt tot effectieve en efficiënte rechtsbescherming en een ongeoorloofde inbreuk maakt op het eigendomsrecht. Bij de invoering van de teeltvrije zones in het activiteitenbesluit is wel sprake geweest van inspraak.
Over het schrappen van derogatie in Natura 2000-gebieden overweegt Stikstofclaim ook stappen te nemen. Stikstofclaim heeft er bezwaar tegen dat er generieke maatregelen worden genomen, waardoor er geen sprake is van inpassing met behulp van ruimtelijke instrumenten. Stikstofclaim vindt dat LNV de bufferstroken alleen in risicogebieden, bouwland op zand- en löss, moet invoeren en niet in de overige gebieden om niet meer nadelige gevolgen voor de agrarische sector te veroorzaken dan nodig is om de doelstellingen voor waterkwaliteit te behalen.
Bron: Boerderij.nl