Door het bijhouden van een goede rittenregistratie kan een ondernemer met een auto van de zaak de toepassing van het autokostenforfait achterwege laten. Volgens Rechtbank Noord-Nederland hoeft een rittenregistratie niet perfect te zijn. Hoe verder het aantal geregistreerde privékilometers onder de 500 kilometer zit, des te groter de foutmarge. Zo hoeft zelfs het ontbreken van exacte adresgegevens niet fataal te zijn.
Een ondernemer is via zijn eenmanszaak actief op het gebied van technisch ontwerp en advieswerkzaamheden en soft- en hardware engineering in de industrie. De man rekent een auto tot het vermogen van zijn eenmanszaak. Zijn gezin beschikt over een andere auto. De ondernemer houdt over de jaren 2012 tot en met 2016 rittenregistraties bij in Excel-bestanden. Tijdens een boekenonderzoek door de fiscus blijken deze bestanden te zijn beschadigd. Zij zijn als rittenadministratie vrijwel volledig onleesbaar. De man besluit de rittenregistraties te reconstrueren. Dit doet hij aan de hand van het leesbare deel van de bestanden, zijn urenregistratie, zijn agenda, zijn facturen en een routeplanner. De inspecteur accepteert de gereconstrueerde rittenregistraties niet vanwege het ontbreken van exacte adressen. De Belastingdienst legt de man over de jaren 2012 tot en met 2016 navorderingsaanslagen inkomstenbelasting op. De man gaat in beroep tegen deze aanslagen. De rechtbank wijst de fiscus op de vrije bewijsleer. Een rittenregistratie is daarom niet de enige manier om te bewijzen dat een ondernemer hoogstens 500 privékilometers heeft gereden. Zelfs een eigen verklaring van de belastingplichtige kan volgens de rechtbank genoeg zijn. Hierbij is wel van belang hoeveel gewicht die verklaring in de schaal legt. De rechtbank aanvaardt de gereconstrueerde rittenregistraties over de jaren 2014 en 2015. Deze registraties bevatten enkele aanknopingsverschillen, maar deze zijn niet fataal. Het gaat in deze jaren om betrekkelijk kleine en verklaarbare verschillen. De foutmarges zijn krap, maar voldoende om kleine verschillen op te vangen. De rechtbank vernietigt daarom de navorderingsaanslagen over 2014 en 2015. De gebreken in de gereconstrueerde rittenregistraties over de jaren 2012, 2013 en 2016 zijn ernstiger. De aanknopingsverschillen zij te groot om onder de krappe foutmarge te vallen, zodat in de desbetreffende jaren het autokostenforfait van toepassing is.
Bron: Rb. Noord-Nederland 17-12-2020