Landbouwmechanisatiebedrijven en importeurs van trekkers en landbouwmachines zitten in een erg moeilijke periode. De voorraden lopen op, de verkopen vallen tegen en de rente is hoger.
Na een periode van een ongekende grote vraag naar nieuwe en gebruikte machines, maakt de mechanisatiebranche nu een periode door waarin de vraag stagneert. Veroorzakers zijn de ongewisse politieke situatie, de lagere melkprijzen en het natte najaar waardoor nog vele gewassen in de grond zitten. Alles bij elkaar weerhoudt het voornamelijk veehouders om te investeren in nieuwe trekkers en machines. Loonwerkers en akkerbouwers investeren wel, maar zijn voorzichtiger dan de afgelopen twee jaar.
Naast de tegenvallende verkopen, zijn het vooral de oplopende voorraden op de erven van de landbouwmechanisatiebedrijven en importeurs die zorgelijk zijn. Hoe dat zo komt? Dat voorraden oplopen komt vooral omdat trekkers en machines in de coronaperiode in het vooruit werden besteld. De vraag was toch groot genoeg, maar deze bestellingen worden nu uitgeleverd. Immers, nagenoeg alle machine- en trekkerfabrikanten hebben weer normale levertijden van enkele weken tot maanden.
Het gevolg is dat de voorraden oplopen bij de mechanisatiebedrijven en merkdealers. En als je daar ook nog eens bijtelt dat trekkers en machines fors duurder werden, dan staat er op het erf al gauw een miljoenenvoorraad op een nieuwe eigenaar te wachten. Dát in combinatie met de sterk gestegen rente maakt dat landbouwmechanisatiebedrijven scherp moeten zijn op kosten en – meestal onverwachte – rentelasten. Leasemaatschappijen bevestigen deze trend en merken dat aan het fors aantal aanvragen om voorraden te financieren, ook wel Vendor- of Dealer-Lease genoemd.
Het valt te verklaren dat nog geen mechanisatiebedrijven failliet zijn gegaan. Meestal zijn het de grote importeurs, fabrikanten en leasebedrijven die aan alle kanten water bij de wijn doen en er zo voor zorgen dat de mechanisatiebedrijven overeind blijven. Zo doen importeurs volop hun best om gemaakte bestellingen bij de fabrikanten te annuleren of uit te stellen. De prioriteit ligt eerst bij het verkopen van wat nu in Nederland en België op voorraad staat. De importeur treedt daarbij op als bemiddelaar.
De wrange situatie laat ook de fabrikanten niet ongemoeid. Zij bedenken de nodige acties en mogelijkheden, al dan niet samen met leasemaatschappijen, en zorgen voor financiering van het materieel tegen gunstige tarieven bij potentiële kopers. Fabrikant en leasemaatschappij maken daartoe meestal op concernniveau afspraken, zodat dealers tegen scherpe tarieven lease-acties kunnen doen en de verkoop draaiende houden. Grootmachten zijn De Lage Landen en BNP Paribas. Zij zijn de financiële krachten achter de leaseconstructies van onder meer Case IH, Fendt, John Deere, New Holland, Massey Ferguson, Same Deutz-Fahr, Steyr en Valtra.
De fabrikanten zullen op de rem moeten, ondanks dat ze echt recordjaren achter de rug hebben. De gemiddelde terugloop van orders bij de Europese fabrikanten is voor 2024 naar schatting 5 tot 8%. Het zijn vooral grote projecten en bestellingen van buiten Europa die de pijn nog enigszins verzachten, verklaart de grootste Duitse brancheorganisatie van fabrikanten, de VDMA. Binnen Europa loopt de order-intake op dit moment al 15 à 16% terug. En het valt nog te bezien of het daarbij blijft. Bij de redactie zijn inmiddels cijfers bekend van fabrikanten die de productie van enkele machinegroepen al met 45% hebben teruggeschroefd.
Bron: boerderij.nl